Met een hinkepoot is het lastig fotograferen en soms voel ik me ook net een ooievaar, op één poot balancerend aan wastafel of aanrecht. Gelukkig is het weiland achter de tuin een wereld op zich en kan ik zo vanaf mijn luie stoel toch nog een vogeltje spotten. Nadat de boer het gras eergisteren had gemaaid had en afgelopen nacht binnengehaald was het er vandaag een komen en gaan van lunchende kok- en mantelmeeuwen, scholeksters, reigers, kauwtjes, spreeuwen, zilvermeeuwen én… 2 originele ooievaars. Heel ver weg vond een ooievaar een waarschijnlijk al neergemaaide behoorlijk grote vogel (duif, kauw?) en slokte ‘m in één keer weg. Horror! Kwaliteit van de foto’s is bar slecht want de afstand was een kleine 100 meter maar fascinerend om te zien…
Een ooievaar eet alles
In de buurt van Abcoude is het goed voedsel vinden voor deze twee ooievaars, en dit keer kregen ze het op een presenteerblaadje aangereikt, want na het maaien van het weiland is het daar een feestmaal voor vogels. Af en toe een kikker, een sappige regenwurm, insecten en kleine knaagdiertjes als muizen staan op het menu van een Ciconia ciconia, de fraaie Latijnse naam voor ooievaar, maar ook grotere prooien als vogels gaan ze dus niet uit de weg. Op hun lange, rode stelten kunnen ze onopvallend en traag door grasland, ondiepe slootjes en poelen waden om in een oogwenk toe te slaan met hun net zo rode grote puntsnavel.
Nadat de soort in de jaren 70 van de vorige eeuw met uitsterven werd bedreigd is de populatie in Nederland nu weer op niveau en is de ooievaar al sinds 2004 geen bedreigde vogel meer. Broeden doen ze overal in de buurt, van een nest in het Vondelpark tot hoog in een elektriciteitsmast langs de snelweg. Een ooievaar is niet kieskeurig, maar de bekende wagenwiel ooievaarsnesten op een hoge mast die je vaak bij boerderijen ziet blijven de favoriet van een ooievaarspaartje.
