Grutto’s, grutto’s en nog eens grutto’s. Dat is het Landje van Geijsel. Al pendel ik al jaren van Weesp naar Abcoude, van dat ondergespoten weiland bij Ouderkerk aan de Amstel, dat bij vogelaars bekend staat als Landje van Geijsel, had ik nog nooit gehoord. Totdat een columnist in de VK er een stukje over schreef en ik me vandaag echt de ogen uitkeek naar de 200+ grutto’s die er bivakkeren.
Grote Grutto’s
Al 16 jaar gaat bij natuurminnende boer Jan Geijsel van februari tot half april de kraan open en wordt meer dan 9ha aan boerenland vlakbij de Ouderkerkerplas onder water gezet, ook wel plas-dras genoemd; de ideale omgeving voor weidevogels die net een lange reis achter de rug hebben vanuit hun overwinteringsgebieden in Afrika. Heel veel grutto’s – wel tot duizend exemplaren op een goede dag – maar ook slob-, krak- en bergeenden, kieviten, een wintertaling, regenwulpen, lepelaars (niet gezien vandaag), scholeksters, tureluurs en zwarte ruiters komen er aansterken alvorens door te vliegen naar hun nestelgebieden in vooral Noord-Holland, Utrecht en Friesland. En dat hoor je ook!
In 2006 werd het weidevogelgebied aangekocht door de provincie, maar door alle bezuinigingen wil deze het weiland afstoten en is de toekomst van het het Landje van Geijsel nu onzeker. Gelukkig is Landschap Noord-Holland een gedeeltelijke crowdfunding gestart om dit unieke vogelparadijs aan te kopen met hulp van het Fonds Aankoop Natuurgebieden.
Weidevogels fotograferen bij Landje van Geijsel
Negen hectare is flink wat meters, en dat is ook wat je nodig hebt om de weidevogels te fotograferen: een grote telelens, liefst inclusief extender. Gelukkig 🙂 had ik mezelf nét een Canon EF extender 1.4 III cadeau gedaan, die in combinatie met de crop van de 7D MII en de sublieme 100-400 II voor een respectabel aantal millimeters zorgt, als je een stopje licht en een tikkie verlies aan scherpte voor lief neemt. Maar zelfs dat is eigenlijk niet genoeg, want de wulpen en vooral de grutto’s vlogen, fladderden en stonden in meerdere groepen verdeeld te foerageren en te slapen: ver, verder en nóg verder weg. Maar maakt het uit, het is vooral een heerlijke plek om te komen in het voorjaar en wie weet staan ze volgende keer wat dichterbij. Blijvertje!
Voor Nederlanders zijn grutto’s synoniem aan het Hollandse landschap, want vooral in ons land komen deze vogels met hun voorliefde voor ondiepe waters en vochtige weilanden graag. Hoor je hun karakteristieke utto-utto-utto roep, dan denk je meteen aan gras & polder. Omdat door de veranderende landbouw veel akkers droog zijn komen te liggen verdwijnen ze nu alleen in rap tempo, want grutto’s zijn erg gehecht aan de plek waar ze geboren zijn en blijven jaar op jaar terugkomen om zelf te broeden. Dankzij projecten als het Landje van Geijsel is er hoop dat de grutto voor Nederland behouden blijft.
