Opgeschrikt door de talloze brandweersirenes die door de binnenstad van Weesp gierden, zag ik uit mijn raam dat de vlammen uit de toren van de Laurentiuskerk sloegen. Ver weg genoeg om niet bang te zijn voor mijn eigen huis, maar dichtbij genoeg om me samen met honderden andere Weespers en een in de haast meegepakte iets tè tele telelens buiten te laten fascineren door de oranje gloed en sintels die van de 70 meter hoge kerktoren kwamen.
Zo zonde, het groene verlichte kruis op de torenspits van de katholieke Laurentiuskerk was voor ons Weesper Moppen dè landmark als je Weesp binnen komt rijden vanaf de A1. Groen kruis zien = thuiskomen. Wat nu rest is een zwartgeblakerde ruïne, die morgenochtend vast een trieste aanblik biedt. Maar het was wel een mooie fik…
