Mijn ouwe getrouwe 7D heeft een nieuwe, ook heel blije eigenaar, dus wat te doen? Naar Cameranu scheuren voor een nieuwe! Omdat Urk niet om de hoek ligt, maar je tijdens de reis wel langs de lonkende Oostvaardersplassen tuft, moest m’n nieuwe Canon 7D Mark II body daar even uitgeprobeerd worden. Het was alweer een ontzettende crisis-er-valt-eigenlijk-niet-te-fotograferendag, want de lucht was werkelijk stikgrijs. Maar wat frisse buitenlucht, een kleine zilverreiger en een fijne gloednieuwe camera maken een boel goed.
Een nijlgans gezien, een grote zilverreiger, de onherroepelijke grauwe ganzen en een puberend glanskopmeesje dat druk bezig was met een maaltje te verzamelen.
Pienter pookje & waar is m’n ruis gebleven?
Vergeleken met mijn oude 7D is de 7DMII nog fijner om mee te werken. De bediening is nu gelijk aan die van de 5D Mark III, want alle knoppen zitten nu op dezelfde plek. Dat scheelt misgrijpen als je vaak van body wisselt. Het pientere pookje, waarmee je snel door je focuspunten, menu’s en nog veel meer kunt scrollen gaat op de 7D Mark II weer een stukje lichter dan op de 5D. Ook zit er een extra hendeltje aan vast, dat ik heb ingesteld om met één haal te schakelen tussen het middelste en het laatst gebruikte AF-punt. Handig!
Het geluid van de sluiter is ook een stukje zachter, wel is het even wennen om de belichtingsmeter nu verticaal rechts te hebben en niet meer onderaan wanneer je manueel fotografeert. Doet me denken aan mijn analoge Mamiya, die had z’n meter ook daar dus het zal wel wennen. Omdat het zo’n donkere dag was, moest tijdens het fotograferen de ISO flink omhoog, zo tussen de 800 en 1.600. Op de 7D Mark 1 probeerde ik niet boven de 800 ISO te komen, maar bij deze eerste foto’s met de Mark II zie je meteen al dat hierin het nodige verbeterd is. Nauwelijks ruis en dat beetje wat er te zien is, krijg je in Lightroom zo weggemoffeld. Zo te zien heb ik een goede aankoop gedaan, meer foto’s volgen 😉
