Na de super fotoreis naar IJsland was het eind mei tijd om samen met Anneke naar Finland af te reizen, om als hoogtepunt van de reis wilde bruine beren te gaan fotograferen vanuit een tweepersoons fotohut bij Wild Brown Bear, vlakbij de Russische grens. Alleen al hoe dat klinkt, geweldig…
We stapten dan ook helemaal blij op het vliegtuig naar Helsinki, om vanaf daar door te vliegen naar Oulu waar we ons 6 persoons reisgezelschap tegenkwamen en de reisleider al klaarstond met een bus. Na 4 uur reizen met veel berken en een paar losse rendieren in zicht bereikten we ons eindpunt: een mooie rode hut in Hossa, een prachtig natuurgebied in the middle of nowhere. Blijft toch een cultuurshockje zo’n leeg land.
Bosnimfen en Berken
Vanaf dag één zat het tempo er behoorlijk in en moesten we flink hossen over de grillige paden in de eeuwenoude bossen rondom Hossa, waar je als macromiep je hart op kunt halen aan de kleine bosbesplantje, vossenbes, bloemetjes, mossen en natuurlijk de Bosnimf, een hele kleine en zeldzame orchidee die voorkomt bij de grote Kiutaköngäs stroomversnellingen in Oulanka National Park. Tot ons verdriet kwamen we echter maar bar weinig vogels en andere beestjes tegen. Een enkel kikkertje maar geen taigagaai gezien, jammer. Wel kwikstaartjes, een kramsvogel en paar nachtzwaluwen, maar die laatste waren me elke keer nét te snel af voor een scherpe foto 🙂 We maakten tochten naar de rotstekeningen van Värikallio en kok Finn maakte kampvuurtjes in de oerbossen van Näränkä, vlakbij de Russische grens, waar je het water zó uit de rivier kunt drinken. Vanaf de grote Näränkävaara heuvel kijk je kilometers ver uit over de Finse en Russische bossen, met – als je goed tuurt – op zo’n 20 kilometer afstand een Russische wachtpost die hoog boven de bomen uitsteekt. Poetinland!
Bruine Beren Fotograferen bij Kuhmo
En toen was het Beer tijd: we reisden af naar Wild Brown Bear bij Kuhmo, nabij Vartius aan de Russische grens om een hele nacht vanuit een tweepersoons fotohut en in complete stilte wilde beren te fotograferen. Hoop je dan, want het gedrag van bruine beren is grillig en het zijn geen gewoontedieren. Ze kunnen de ene nacht een berendans uitvoeren en de nacht erna zie je er geen. Brrr, het zal je gebeuren. Om 17.00 uur ’s middags sloten we onszelf parfumloos op in een knus (lees claustrofobisch klein) fotohutje met prachtig uitzicht over een meertje om daar al turend door onze nieuwe 100-400mm telelenzen de nacht door te brengen. Het viel niet mee, pas rond kwart voor vijf ’s ochtends – dus na 12 uur waken & wachten – verscheen hij plotseling van links uit de felle ochtendzon: een echte originele wilde bruine beer, zo’n 400 kilo schoon aan de haak aan de overkant van het meer. Het feest duurde een kleine minuut en toen verdween hij weer het bos in. Maar de missie was geslaagd en An & ik deelden een geluidloze High Five uit. Jippie!
Meer berenfoto’s vind je hier »
Hieronder een impressie van het ongerepte Finland.
